Onlangs was er een Hommel

Die woonde in Zaltbommel,

hij riep met luide stem:

Ik zit hier een beetje klem

Want jullie moeten weten

“k wilde honing uit bloemen eten

Ik ging er in tot aan mijn kin

maar er zat nergens honing in

dus  nu ben ik werkeloos

Dat is niet waar ik voor koos

Ik zet een advertentie in de krant

Want wie weet ergens in het land

Zijn er bloemen nog volop

Want hier is het een strop

Hij kreeg vijf reacties uit het land

Voorlopig ben ik uit de brand.

“Dag Zaltbommel,” ik keer nooit weerom

Honingloze bloemen! o wat dom

Zo kwam hij elders aan

en is rap aan de slag gegaan.

Zijn dagen zijn nu  zo gevuld

en werkt ijverig vol ongeduld.

Maar op een goede dag

was hij vreselijk van slag.

Hij was moe o zo moe

Het liefs ging ik naar Zaltbommel toe

Maar voor nu ga ik maar rusten

Dag allemaal en welterusten.