Motje Mar uit Appelscha

ging verhuizen weldra

Met de familie Jansen die daar woonde

en waar Motje in een kooitje troonde

En waar ging de familie dan wel heen?

Naar het Limburgse Geleen

Na een maandje waren ze  neergestreken

En werden door de ganse buurt bekeken.

Toen kwam het  marmotje van de buren

Naar Motje Mar staan gluren

Maar van de Limburgse marmot

Klonk zijn taaltje toch zo zot.

Hij sprak met een zangerig accent

dat gaf verwarring in de tent

Motje Mar kon niets van verstaan

en piekerde waar het verhaal over zou gaan

Ik moet hoognodig Limburgs leren

buurman trok een tweetalig marmotje aan de veren

Na een half jaartje sprak hij met een zachte G

en was Motje gelukkig en tevree

Hij had ook zo hard gestudeerd

Nu was hij niet meer zo geïsoleerd.

nu  konden ze samen babbelen

En gezellig door de buurt heen schnabbelen

Ze werden vrienden voor het leven

De Appelschase taal heeft Motje Mar opgegeven

De familie Jansen heeft het kooitje weggedaan

Want naar Limburg gebruik hoorde iedereen vrij te gaan.