Hoofdstuk 2 Een gezellig weekeinde ©
Door Ans van Grinsven
De volgende ochtend, sprong Brombie uit bed en trok de fleurige gordijnen van Jasmijnbloemetjes open terwijl Twinkeltje zich uitrekte. Floppie knorde, nu hij eindelijk een bed had, zijn slaapje nog even wilde voortzetten. Hij trok de dekens diep over zich heen. Lotje zat overeind en bewonderde voor de zoveelste keer de vrolijk uitziende kamer. Pluisje slaakte voortdurend opgetogen kreetjes over het zachtblauwe jasmijnbehang en Klaartje lag tevreden te genieten van haar zachte matras en de warme dekens over zich heen. Maar Brombie vond dat het deze stralende dag tijd was om op te staan. Onder luide protesten trok hij de dekens van Floppie weg en vertrok richting badkamer.
Tante Miep was al gekleed en wel in de keuken de lange tafel aan het dekken. De knuffels hoorden haar opgewekt zingen. Het duurde niet lang of ze kwamen schoongewassen de gezellige grote woonkeuken binnen en kozen ieder hun plaatsje waar ze het liefste wilden zitten. Ze vertelden honderduit hoe heerlijk ze die eerste nacht geslapen hadden. Ze smeerden hun boterhammetjes met kersenjam en dronken glazen warme melk en het werd een vrolijk ontbijt.
Het was weekeinde; het huis zag er piekfijn uit.
Deze dag moest een feestelijke dag worden. Brombie zat weldra met De Groenedaalse krant weggedoken in een makkelijke stoel en las de laatste plaatselijke nieuwtjes. Twinkeltje en Floppie waren al druk in de weer met het Mens-Erger-Je-Niet-spel aan de huiskamertafel. Pluisje en Lotje, ieder verdiept in een kinderboek lagen languit op de vloer.
Tante Miep kwam met een potje thee binnen en een schaal koekjes en een trommeltje met kaneelkussentjes. Ze zag dat Klaartje stilletjes voor zich uit zat te staren en toen kwam het hoge woord eruit: ze had altijd een groot verlangen gehad om kanten kleedjes te leren haken zoals ze tante Miep zo vaak had zien doen. Na het inschenken van de thee, sloeg tante Miep meteen aan het rommelen in haar rieten handwerkmand en vond een kleurig roze bolletje garen en zo werden Klaartje de eerste haaksteekjes uitgelegd. Al gauw was ze vol ijver bezig aan een kleedje voor hun kamer.
Tante Miep had die morgen vertelt dat ze haar vandaag niet hoefden te helpen met het eten klaarmaken of afwassen. Na het ontbijt hadden ze alleen hun bedden op moeten maken en zorgen dat alles netjes in orde was. Klaartje had erop toegezien dat ieders nachtponnetje of pyjama keurig opgevouwen was en had Floppie een standje gegeven dat hij de zijne als een prop onder zijn kussen had gegooid. Brombie had gevoelig in zijn lange oren geknepen en van schrik deed Floppie waar Klaartje om vroeg. Pas na de derde keer was ze helemaal tevreden.
Pluisje keek alles na op kleine rommeltjes en rondvliegende stofjes.
Twinkeltje joeg een vliegje uit het raam die brutaal naar binnen was gevlogen.
Het werd een weekeinde om nooit meer te vergeten.
Dat tante Miep een stel pratende knuffeldieren in huis had, kreeg iedereen al snel te horen. Eerst wilde niemand het geloven, maar de kinderen die inmiddels in dezelfde week bij tante Miep op bezoek waren geweest hielden vol dat het zo was. En weet je wat er nog meer gebeurde? Alle kinderen vroegen hun eigen knuffeldieren of ze ook praten konden en die waren erg blij dat ze eindelijk mochten praten. En eindelijk merkten de grote mensen ook dat het zo was. Heel Groenedaal stond op zijn kop door deze gebeurtenissen. Het kwam op de voorpagina van de Groenedaalse krant. De timmerman kreeg een hele waslijst bestellingen want ieder knuffeldier wilde toen ook een eigen bed hebben. Hij keek er inmiddels niet meer van op want ook zijn kleindochter had een pratend knuffeldier dat Roosje heette. Ze was er mee naar zijn werkplaats gekomen. Met verbazing had hij het met zijn eigen oren gehoord. Het is het enige stadje waar echt pratende knuffeldieren wonen. En al heel gauw werd het een gezellige boel daar in het stadje en zo kon het gebeuren dat er op straat knuffeldieren rondliepen want je snapt wel, dat ze toen niet meer binnen wilden blijven. De echte dieren kregen hen ook te zien, de honden en de poezen, de vogels en de eenden in de slootjes en de deftige zwanen in het park en nog veel meer dieren.
Maar eerst gaan we terug naar Huize Weltevree.