Hoofdstuk vier.              De nieuwe vissenkom

Die avond viel Blaffie in slaap met een roodbehuilde snuit. Van zijn baasje had hij onder zijn warme dekbed mogen slapen, maar hij had niet gewild en  was in de  speelgoedkast gekropen temidden van de verzameling auto-tjes.

De volgende mogen toen zijn baasje naar school was en de grote bazen naar hun werk en de Michels broer ook naar school was vertrokken, bleef de Blaffie de hele dag lusteloos tussen de auto-tjes in liggen. Toen zakte zijn verdriet een beetje die dag en de volgende ochtend sprong Blaffie uit de witte speelgoedkast en ging naar Goudje beneden.

“Misse boel was dat hè? ” merkte de goudvis op.

Blaffie knikte

“Trek het je niet aan, “ zei Goudje, je hebt prima je best gedaan. Mij heb je het leven gered. Kijk eens ik heb een nieuw vissenkommetje. Gisteren gekregen.”

Toen pas zag Blaffie het ook.

“De problemen zijn opgelost,”zei Goudje opgewekt en zwom parmantig en trots zijn rondjes. “Gisteravond ben ik verhuisd. Met water en al. Plons, daar ging ik net als in een waterval. Ik moet overal maar tegen kunnen. Bijna was ik verdronken.”

“Verdronken?”Blaffie begreep het niet

“ja ook vissen kunnen verdrinken,” zei Goudje. Ik heb eens een vis gekend, "zei hij, “die was doodsbang voor water en die is toen verdronken. En met zo’n waterval kun je van schrik vergeten te ademhalen, je kieuwen klappen dicht en voila, het is gebeurd met je. Enfin, de familie is weer gelukkig want de slakom staat weer in de kast. En ik ben tevreden met mijn nieuwe vijvertje.. Zeg kun je weer nieuwe briefjes schrijven dat ze mijn nieuwe kommetje niet van de vensterbank afstoten?”

“Ik pieker er niet over,” zei Blaffie vinnig. “Mijn baas vond de briefjes belachelijk. Idioot heeft hij ze genoemd.”Blaffie keek weer treurig toen hij er opnieuw aan dacht.

“Hij heeft het vast niet bedoeld,“ meende Goudje.

“Hij heeft er geen verstand van, mijn briefjes waren prachtig, maar ik schrijf toch geen nieuwe meer!”

“Wat jammer,”zei Goudje teleurgesteld. Je hebt mijn leven gered en daar ben ik heel dankbaar voor. Trouwens, je hebt nog geen antwoord gegeven of je een keer in mijn kommetje wil zwemmen.

“maar daar pas ik toch niet in,”zei Blaffie verbaast.

“Kun je je dan niet een beetje kleiner maken?” vroeg Goudje

“nou dubbelgevouwen pas ik wel in je kommetje, maar dan kan ik niet zwemmen.”

Goudje keek een beetje treurig. “nu kan ik niets voor je terugdoen, “zei hij.

“hoeft helemaal niet, “antwoordde Blaffie.

Ze waren een tijdje stil allebei diep in gedachten.

Toen zei Goudje: “ik heb nog een nieuwtje. Ik hoorde gisteren een hele drukte hier voor het raam. Het was zo’n gesnater van allerlei vogels dat de hele buurt uitliep om te kijken wat er aan de hand was. Heb je dat niet gehoord bij jullie boven?

Blaffie schudde zijn kop.

“niemand begreep waarom ze voor de vensterbank zaten te kwekken. Opeens vlogen ze allemaal weg en niemand begreep waar ze opeens naar toe waren. Zomaar opgelost in het niets. Na een paar uurtjes waren ze er opeens weer terug en zaten opgewonden in de vensterbank en maakten een hoop lawaai alsof ze heel wat t e vertellen hadden.   (word vervolgd)