Hoofdstuk 22 Hoera, het is weer lente ©
Door Ans van Grinsven
Maar gelukkig blijft de winter maar een paar maandjes op bezoek en daarna komt weer het Lentezonnetje hen verrassen. Lentezonnetje heeft het zelf nog een beetje koud. Maar ze doet haar best om zichzelf wat op te warmen want dan krijgen ze het ook in Lindewiek buiten een beetje warmer. En dat gaat ook wel lukken hoor.
Maar in de winter is er van alles weer gebeurd, en tante Ans is verkouden geweest, en steeds weer opnieuw, dus ze heeft niks van alle gebeurtenissen kunnen opschrijven. Knabbelaar is toch wel erg uit zijn doen geweest: Tante Ans die te ziek was om achter de schrijfmachine te zitten. Ze had dagenlang met een zakdoek in handen in huis rond gelopen. Toen eindelijk na een paar weken de verkoudheid was afgelopen, begon alles weer opnieuw. Weer verkouden En toen nog een keer en toen nog een keer. Iedereen in Lindewiek was bezorgt over Tante Ans. Maar wel wist ze natuurlijk dat het zo verschrikkelijk koud was geweest, dat sommige vogels die toch wel een heerlijk warm nestje hebben, zitten te bibberen tussen de deken van warme veertjes. Soms is het gebeurd dat hun snaveltjes een klein beetje bevroren aan elkaar hebben gezeten. Dat is toch wel een beetje erg vinden jullie niet? Een heleboel mensen in het stadje zijn ook erg verkouden geweest. Het is ook zo verschrikkelijk koud geweest. Maar eindelijk is dan het lentezonnetje
gekomen. En het word warmer en de verkoudheid van de mensen en kinderen gaan over. Heel Lindewiek word vrolijk. Ook de dieren worden blij bij het zien van de eerste lenteklokjes die boven de grond tevoorschijn kwamen. En dan word het weer zomer. De bomen zijn weer zo mooi groen aan het worden. Op de velden en in het park is het een grote bloemenzee van veld- bloemetjes. Fleurtje heeft een paar bloemenkransjes gemaakt en ze aan de bomen gehangen.
Tante Ans gaat weer achter haar schrijfmachine zitten en Jaapje is overgelukkig dat in huis weer alles bij het oude is. Hij haalt opgelucht adem dat alles weer goed komt en zelfs Knabbelaar moppert niet meer als tante Ans achter haar schrijfmachien zit. Hij is blij dat ze weer opgewekt rondloopt. Hij heeft al die tijd niet durven mopperen, en nu voelt hij dat hij weer een beetje zichzelf kan zijn en dat is wat hij het liefste doet: mopperen over alles en nog wat. En eerlijk gezegd vind hij ook wel dat de lente gezellig is want dan is het heel gauw zomer De perenbomen hebben weer wat blad en de kersenbomen ook weer een beetje. En eerlijk is eerlijk: het staat toch wel weer gezellig. De vogels die altijd maar zingen en waar hij altijd zo op moppert op dat lawaai, het is toch wel leuk al die vrolijke geluiden te horen. De stilte is weer voorbij.
En dan is daar de langverwachte zomer…