Hoofdstuk 17                            De Freule weet raad ©

Een paar uurtjes later kwamen de medebewoners thuis. Ze waren opgetogen over de gezellige middag bij Eeckie. Hij had overheerlijke honing bij Mia gekocht en had voor verschillende soorten kaas  gezorgd en voor Floppie had hij bij de tuinbaas van de freule uit haar moestuin  de Pommerwortel kunnen te krijgen. Zo lekker kon je ze bij de groenteman niet kopen.
Maar ze hadden al gauw in de gaten dat tante Miep haar aandacht er niet bij had. Dat waren ze niet gewend van haar.
“Wat is er tante Miep?" vroeg Brombie. Toen vertelde ze dat er al een hele tijd nog iemand in hun huis woonde  zonder dat ze het geweten had. Ze staarden haar niet begrijpend aan. “Hoezo,” vroegen ze. “Waar dan?” Ze wees naar boven  in het gordijn. “Daarachter het gordijn, een lieveheersbeestje.”en ze vertelde het hele verhaal wat er die middag gebeurd was. Geschrokken keken ze naar boven. Het was geen leuk idee dat daar iemand  alle dagen naar hen had gekeken en nu alles over hen wist.
“Wat moeten we doen Brombie?” vroeg tante Miep. “waarom laten we dat eigenwijze mormel niet gewoon gaan,”zei hij. Dat vonden de anderen ook.
Bovenin hoorden ze gegiechel. Ze stak haar klein kopje buiten het gordijn. Lotje zag dat Joris zijn tong uitstak naar hen. Dat vond ze toch wel heel erg brutaal van iemand die hier ongevraagd en ook nog gratis was komen wonen.
“We moeten het de freule vragen,” vond Brombie. “Zij weet overal raad op heb ik gehoord in het park” Dat vond Tante Miep een goed idee! Maar dat kon beter morgen gebeuren want nu is het nog regenachtig en bovendien is de middag bijna voorbij en bijna tijd voor het eten.
Maar toen was met etenstijd het eten klaar en de tafel gedekt. Ze wilden  gaan eten maar tante Miep vond dat ze Joris toch maar moesten uitnodigen voor het eten nu hij eenmaal hier woonde. Maar Floppie protesteerde. Hij wilde niet met dat eigenwijze mormel aan tafel zitten. Hij had tante Miep zoveel last bezorgd. Floppie vergat dat hij soms zelfs zo’n eigenwijs mormel was. maar Brombie vond dat tante Miep gelijk had. Dat lieveheersbeestje was er nu toch. Dus riepen ze hem. Joris kwam achter het gordijn tevoorschijn. En raad eens wat  hij antwoordde?  “Ik heb hier altijd rondgevlogen als jullie er niet waren en zo mijn eten hier in huis opgescharreld."
Zo OOK dat nog! “Maar,”zei Joris,  eigenlijk vind het wel heel gezellig om bij jullie aan tafel te zitten.” Prompt vloog hij met een snelheid midden op de tafel “Kom we moeten een eindje opschuiven,” zei tante Miep. Dus schoven ze een eindje op zodat er ook nog  een bordje eten bij kon. Joris smulde dat het een lieve lust was. Tante Miep hoopte dat hij het  zo gezellig zou vinden dat hij zijn plannen vergat en dat hoopten ze allemaal. “Een echt beestje in huis was eigenlijk best gezellig.“als je hier wilt blijven,”zei Klaartje. “dan kan Tante Miep ervoor zorgen dat je ook een bedje op onze kamer krijgt. “O Ja,”  knikten Lotje en Pluisje want dat leek hun enig. Maar Joris schudde eigenwijs zijn kopje. “Nee hoor want ik wil naar Spanje!”  Klaartje keek teleurgesteld. “iech,”zei Floppie want het leek hem niets een ander land.Maar het werd toch een gezellige etentje aan tafel en ze kletsten nog lang na.
Die avond deed Joris gezellig met de spelletjes mee. Maar zo nu en dan vroeg hij toch of die Freule dinges echt een oplossing zou weten zodat hij op reis kon.
“Nou de freule weet overal raad op,”zei Brombie. Joris was gerustgesteld maar kon haast niet afwachten tot hij een antwoord had.

De volgende ochtend was Joris al heel vroeg wakker. Hij wreef zijn oogjes uit en zijn hart begon sneller te kloppen. Hij was zo benieuwd wat de Freule kon bedenken. 
Tante Miep had slecht geslapen, want ze had gedroomd dat Joris naar Spanje vloog en onderweg een van zijn vleugeltjes verloren was. Met een schok werd ze wakker. Opgelucht haalde ze adem: Gelukkig, het was maar een droom. Ze was blij toen eindelijk de dag aanbrak.

Die ochtend ging Brombie naar de Hazenburcht.  Een bediende in een prachtig rood pak met gouden tressen op zijn schouders, deed open. Hij liet Brombie  in de salon. Toen de Freule even later Brombie in haar salonnetje onrustig zag heen en weer zag lopen, begreep ze meteen dat er wat aan de hand was. Brombie ging  zitten en vertelde het hele verhaal. De Freule luisterde aandachtig.
“Mmmm,”zei ze. Er trok een diepe rimpel in haar voorhoofd.”Mmmm,”  Een hele  tijd  zei ze niets. Brombie wachtte gespannen af. “Mmmm,”dat was alles wat ze zei  “er is haast bij geboden, begrijp ik.” Ze dacht na. “Dat is een moeilijk geval,”zei ze tenslotte. “Ik ga even een wandelingetje maken over mijn landgoed,” kondigde ze aan. “Dan kan ik beter nadenken.”Ze riep een bediende om Brombie van drinken te voorzien en vertrok richting het bordes.
Na een haf uurtje kwam ze met snelle stappen binnen. “Ik heb het,”zei ze. Brombie wachtte eerbiedig af. “De familie Gansedons.”was alles wat ze sprak. Brombie keek haar vragend aan. “De familie Gansedons vertrekt ieder najaar naar Afrika en ze vliegen dan over Spanje. We kunnen vragen of Joris met hen kan mee vliegen op hun rug tussen hun veren.”Brombie zijn mond viel open van verbazing. Wat een goed idee! Daar hadden ze zelf niet aan gedacht. “Ik zal het de familie zelf gaan vragen.”Ze ging haar mantel pakken want als de Freule iets besloten had moest het maar meteen gebeuren.
Met Brombie op haar hielen maakten ze de tocht naar het park. Al gauw vonden ze de familie die in de vijver van het park hun rondjes zwom.
Toen pa Gansedons de Freule zag wist hij meteen dat er iets bijzonders was. Hij zwom naar de kant en ging het grasveld op. En even later vernam hij het hele verhaal over Joris. Ma Gansedons kwam er al gauw bij. Ze vond het heel bijzonder dat een lieveheersbeestje naar Spanje wilde.  En beiden wilden heel graag een reisgenootje meenemen. Dat was dus afgesproken. Ze vertrokken.
De Freule ging met Brombie mee naar Huize Weltevree om het goede nieuws te vertellen. Samen liepen ze de trap op naar boven en Tante Miep deed open. De Freule werd heel hartelijk ontvangen met een kopje thee. Ze gingen allemaal om haar heen zitten om het hele verhaal te horen.
Joris spitste zijn oren om niets te hoeven missen. Tenslotte ging het om hem. Wat was hij blij! Wat was hij blij!
“Zie je wel,” zei Brombie. Ik wist wel dat de freule er iets op zou vinden. De freule nam na drie kopjes thee en nam afscheid. Ze gingen met zijn allen naar de deur en lieten haar uit en zwaaiden haar vrolijk na.

Tante Miep ging nog die dag de brief af schrijven die nog steeds in de la lag. En vroeg haar vriendin of ze een huisgenootje kon ontvangen en als haar dat niet uitkwam of ze een ander adresje voor hem wist.
Al spoedig antwoordde Lili in een brief aan tante Miep dat ze zich verheugde op de komst van Joris want dat hij heel welkom was.

Joris wachtte vol ongeduld op het najaar. Toen het zover was dat de familie Gansedons zich ging klaarmaken voor de grote reis naar Afrika, brachten alle huisgenoten van Huize Weltevree Joris naar het park waar de ganzenfamilie al op Joris stonden te wachten. Hij mocht mee op de rug van Pa Gansedons. Toen vertrok de familie en ze keken hem al zwaaiend na totdat het een stipje in de lucht werd en hem niet meer zagen. Toen gingen ze naar huis.
Onderweg beleefden ze veel avonturen.

Maar Joris kwam veilig in Spanje aan en Lili schreef haar vriendin dat ze het gezellig vond dat Joris bij haar woonde. Joris had een paar regeltjes onder de brief gekrabbeld dat hij het heerlijk warm had en blij was dat hij nu een Spaans lieveheersbeestje geworden was.