Het KLUSBEDRIJFJE  VAN KAREL SPECHT.©

                            Door Ans van Grinsven 

Karel Specht was een klusbedrijfje begonnen in het park ergens in Nederland. (ik mocht niet vertellen wáár) (om toerisme te voorkomen zei hij)

Met zijn snavel was hij goed om gaten in bomen te hakken om er in te wonen en omdat hij er goed in was maakte hij nogal wat huizen voor zichzelf. Daardoor verhuisde hij nogal eens. Maar zijn talent was opgemerkt  door de andere dieren en hij werd nog al eens om hulp gevraagd met gaten boren in boomstammen. Op de duur waren er zoveel aanvragen dat hij zijn klussenbedrijfje begonnen was. Er werd in de boom ernaast een gat geboord, schroefde er een haakje in en hing zijn briefje op. Karels Klussendienst stond er op. De aanvragen stroomden binnen. Maar daar bleef het niet bij want niet iedereen had gaten nodig.

Op een dag kwam Meesie Koolmees. Ze was net van de stad naar het park verhuist om te ontdekken dat er geen nestkastjes in het park waren. Al gauw kwam ze bij Karels klussenbedrijfje terecht. Wat een geluk om zo’n vakman in het park te hebben. Karel timmerde er een in elkaar en hing dat in een boom en Meesie trok erin. Karel had het ruim gemaakt zodat in de toekomst er een heel gezin in kon.

Maar Karel had natuurlijk niet van alles verstand. Zo kwam op een dag Anja Roodborst. Ze had al een huisje maar wilde het graag met boomblaadjes behangen hebben. Nu waren de boomblaadjes nog mooi fris en groen. Straks in de herfst waren ze dor en bruin en niet meer te gebruiken. Het moest nu maar gebeuren. Karel keek in het bestelboek welke klanten aan de beurt waren en vertelde dat het nog een week zou duren waarop Anja in tranen uitbarstte. Karel die niet tegen tranen kon, krabde zich achter zijn oren hoe hij dit geval moest  oplossen. Wat nog erger was dat hij geen verstand van behangen had. Hij kon gaten boren in alle soorten maten en nestkastjes ging ook prima, maar behangen? Hij gaf haar een zakdoekje zodat ze haar tranen kon drogen en beloofde dat hij zijn andere klanten zou laten wachten en spoedig zou beginnen. Anja ging getroost naar huis om zich te verheugen in een behangen huiskamer. Maar Karel had wel een nieuwe opdracht maar het probleem was hoe hij dat moest aanpakken. Nog een groter probleem was hoe hij Willie Eekhoorn aan het verstand kon peuteren dat hij niet vandaag en ook niet morgen zijn voordeurtje kon repareren. Bovendien kon Willie onaangenaam en ongeduldig  zijn.

Hij ging eerst maar eens zijn eikenblad koffie zetten om na te denken. Intussen ging de telefoon:

 “met Karels Klussenbedrijf.” 

Aan de andere kant piepte  William de bosmuis dat er een hond in bos rondliep die  zijn huisje onder beukenboom had platgetrapt. Hij was zich een hoedje geschrokken en had het er maar net levend van afgebracht.

Ook dat nog!

Karel bedacht dat hij zijn neef Harrie Specht die een paar kilometer verder in het bos woonde maar eens moest bellen om hem te komen helpen in zijn bedrijf.

Maar Harrie vertelde dat hij aan het  studeren was voor huisarts en bijna zijn praktijk kon openen. Bij ons wonen  agressieve mieren, die al heel wat dieren hebben gestoken en met vreselijke brandwonden rondlopen die lelijk gaan ontsteken. Hij kon absoluut niet gemist worden. “maar,”zei Harrie, “ik kan onze broer Stoffel in Brabant  wel bellen.  Onlangs ergerde hij zich over sommige  mensen in het Mastbos die hun afval overal maar neer slingeren na een picknick.”  

Zo gezegd zo gedaan.

Stoffel had er wel oren naar en heeft de inhoud van zijn huisje meteen aan zijn merelburen weggegeven en vertrok. Bij aankomst in het park hakte hij eerst een huisje in een nabij gelegen beukenboom en meldde zich daarna bij Karel.

Deze zat vol ongeduld op hem te wachten.

Of  Stoffel verstand had van behangen? Nou dat niet precies, maar dat kan nooit moeilijk zijn. “Als je een  speld op ieder blad en zo op de wand vastzet, dan blijven ze wel zitten.”

“Daar heb ik niet eens aan gedacht,” zei Karel.”wat een goed idee. Maar ik denk dat spijkertjes dan veel beter zijn want die kun je in de wand slaan. Ik heb er een hele voorraad van.” Die dag werden eerst een hoeveelheid verse beukenbladeren van de bomen geplukt en kwamen  bij een blije Anja aan. Ze moesten haar wel vertellen dat ze beter haar boodschappen kon gaan doen zodat ze hen niet voor de voeten liep.

Dat deed het Roodborstje graag en ging er gauw vandoor met haar boodschappentas . De twee behangers gingen gauw aan de slag. Harrie begon aan de rechterwand en Stoffel de linker. Het was een geklop en gehamer om de bladeren in de wand te spijkeren. Van boven tot onderen en van links naar rechts. Het resultaat mocht er zijn. Toen Anja puffend met al haar volle boodschappentas thuis kwam rook de hele kamer naar verse beukenbladeren en wat vond ze het mooi. Precies zoals ze het zich had voor gesteld.
Karel deed nooit moeilijk over de rekening want die mocht ze binnen tien dagen betalen en als het niet uitkwam mocht het ook later. Zijn klanten vertrouwde hij helemaal. Maar Anja wilde geen schulden en betaalde meteen de rekening.

Op naar de volgende spoedklus. Dat was naar de bosmuis want die had geen huis meer.

Karel en Stoffel kwamen met een kruiwagen vol takjes aan op het adres waar William mistroostig tussen de reünies van zijn huis stond. Ze gingen aan de slag en het duurde niet lang of er was een eenvoudig  maar keurig net huisje in elkaar geknutseld. Compleet met open haard. William haalde tussen de resten van zijn vorige huis de potten en pannen die gelukkig nog heel waren en was blij om weer een dak boven zijn hoofd te hebben.

Karel en Stoffel vonden het nu welletjes voor vandaag. Door deze twee spoedklussen was Karel achter met zijn schema.

Stoffel mocht alvast naar zijn huis gaan want zijn werkdag zat er op. Hij ging zelf nog wel even bij Willie eekhoorn  langs om te vertellen dat hij niet morgen maar overmorgen kwam waarop de eekhoorn uit zijn vel sprong.

 “ik sta achter op schema,” probeerde  Karel uit te leggen. Maar dat hielp niet veel; hij eiste dat zijn deur gerepareerd werd en wel NU!

Maar de firma Karels Klussenbedrijf  kon ook standhouden als het nodig was en vertelde hem kort maar krachtig dat hij helemaal niet meer kwam. De firma heeft het recht om lastige klanten uit het bestellingboek te schrappen. Zo zat het en niet anders. Hij draaide zich om en vloog weg.

Deze dag zat erop, vanavond heerlijk voor de tv en vroeg naar bed. Morgen is weer een dag.

Hoe het is afgelopen met Willie de Eekhoorn? Hij ging de volgende dag verhuizen naar het bos verderop met zijn voorraad eikels in een karretje. Toen hij daar een week later door een bosmier gestoken werd moest hij in de wachtkamer van dokter Harrie Specht ook al op zijn beurt wachten. Hij leerde daar wat geduld was.

Het klussenbedrijfje van Karel werkte alle dagen voor zijn klanten die hem nodig hadden. Toen Karel jaren later te oud werd, -zijn pootjes waren aan het slijten en hij verloor veel veren,-  zette Stoffel de zaak voort. De zaak bleef toch "Karels Klussenbedrijf" heten.

Anja nam Karel in haar huis op om voor hem te zorgen zodat hij zonder zorgen nog ouder kon worden.

Dit is de geschiedenis van Karels Klussen bedrijf.

Zo is het gegaan en niet anders.

.