Hoofdstuk 14  De verfdoos ©

Na een weekje is Wikkie weer helemaal beter. Wat heerlijk dat zijn keeltje niet meer zeer doet.  Hij ruimt weer zelf zijn huisje op en gaat weer zelf op zoek naar eten. Hij gaat bij de andere vogels gezellig een praatje maken in het zonnetje.Thuis kijkt hij vrolijk naar zijn prachtige verfdoos. Wat zal hij nu eens kunnen schilderen? Hij denkt diep na. Opeens weet hij het. Maar dat is nog even een geheimpje wat niemand mag weten.
Alle vogels zijn nieuwsgierig wat hij met de verfdoos gaat doen. Maar Wikkie zegt niets.  Op een dag wacht hij tot de avond valt. Dan zet hij zijn wekkertje want hij wil héél vroeg opstaan. Even later valt hij in een diepe slaap.

Die volgende ochtend heel vroeg is  schijnt het zonnetje al vrolijk is. Overal hoor je weer het vrolijke gekwetter van vogels die de dag beginnen. Ook de andere dieren zijn al op pad. In de vijver is het een drukte van belang. De zwanen en eenden poetsen hun veren. Een molletje is onder het grasveld aan het woelen. Vliegen en bijtjes warmen zich in het vroege zonnetje. Katootje maakt zich op om naar juffrouw Duif te gaan want ze heeft  een brei-klasje opgezet want er waren meer meisjes- vogels die het breien wilden leren.
Katootje wil net opvliegen, maar opeens tuimelt ze bijna naar beneden van schrik. Wàt is dat? Het was nog maar begin september en daar staat de eikenboom van Wikkie al helemaal in herfstkleuren. In herfstkleuren? Herfstkleurtjes zien er toch rood geel en bruin uit? Maar sommige blaadjes waren paars en rose en oranje en geel… Ze gaat in het berkenboompje er tegenover zitten. En alleen DIE eikenboom. Overal zijn de bomen nog mooi groen. Hoe kan dat? En dat uitgerekend de boom waar Wikkie woont. En… waar is Wikkie? Opgewonden vliegt ze op. Haar breipennetjes met de steekjes laat ze vallen en dwarrelen door de takken van de berk. Het prachtige bolletje rode wol rolt van tak tot tak  tot die op de grond belandt.
Angstig kwetterend vliegt ze het park door. Op haar angstige geschreeuw komen alle vogels aanvliegen wat dit te betekenen heeft.  Dan horen ze dat Wikkie's boom in een hele gekke herfstboom is veranderd. Even later zitten ze met zijn allen  in de eik er tegenover en  staren naar de gekleurde boom.  Ze zijn bang van die gekke herfstboom. Wikkie heeft zijn huisje tussen die gekleurde bladeren. Wat is er met hem gebeurd?    Juffrouw Duif heeft haastig haar breiklasje gesloten en komt  aanvliegen. Terwijl iedereen naar de boom tuurt, komt opeens Wikkie's kopje tevoorschijn tussen de bladeren en wat is dat? De kleine mus was ook helemaal gekleurd. "O o", zuchtte juffrouw Duif die het allang begrepen heeft. En dan begrijpen ze het allemaal. Wikkie heeft alle blaadjes aan de hele boom geverfd. Zelf zit hij ook onder de verf. "Is dit geen verrassing?" roept Wikkie vrolijk. "Een mooie herfstboom in ons park?"
Het raadsel is opgelost. Iedereen vind het er best vrolijk uitzien. Maar juffrouw Duif weet niet wat de inwoners van Lindewiek hiervan zullen zeggen. Nou ja, daar komen ze gauw genoeg achter.
Al gauw fietsten mensen door het park  op weg naar hun werk. Ze vallen bijna van hun fiets van verbazing. Kinderen komen te laat op school en de hele dag komen mensen naar de boom kijken. Burgemeester Lindegroen komt ook kijken en laat een onderzoek instellen. Maar niemand weet iets en de bewoners van het park houden hun mond potdicht. Meneer Pen van de Lindewiekse Krant schrijft een artikel over het raadsel dat niemand kan oplossen. Maar er was nog iemand die het weet… dat is Fleurtje. Ook Fleurtje houd haar mond. En zo komt niemand het ooit te weten. Behalve…ik. Want ik heb het verhaal opgeschreven.
Maar een  paar weekjes later werd het écht herfst en een voor een vallen dan de gekleurde blaadjes van Wikkies eikenboom. En dan is  het feest van de gekleurde boom voorbij. Heel jammer, want Wikkies blaadjes hadden er heel vrolijk uitgezien.
En wat doet hij nog meer met zijn verfdoos? Hij vind  dat hij zijn snaveltje wel eens kan verven. Dus komt hij bij iedereen op visite, soms met een rood gekleurd snaveltje, dan met een paarse of groene en zo komen alle kleurtjes aan de beurt. Eigenlijk vindt iedereen  het heel grappig. Maar op een goede dag is de verf op. Maar Fleurtje vindt dat het nu welletjes is. Hij krijgt geen nieuwe!
Dan  bedenkt hij om van het lege verfdoosje  een heerlijk matrasje kan maken en bedekt het met bladeren. Daar ligt ons Musje Wikkie en heeft nog nooit zo lekker geslapen. Waar lege verfdoosjes al niet goed voor zijn…